Blozen met Bo | Ik lief mij

Terug op je beeldscherm! – The one and only (tromgeroffel) Bo. Yes, daar ben ik weer. Met een hersenpan vol gedachten die ik maar al te graag deel. Zit je klaar? Goed, buckle up Botifull people, daar gaan we!

Bestuif jezelf

Met de zomer die nadert vind ik dat ik wat beter voor mijzelf moet gaan zorgen. En dan heb ik het niet alleen over het structureel wassen van mijn haar, het lakken van mijn nagels én iedere dag een schone slip. Maar in de breedste zin van het woord: lief zijn voor mijzelf en van mijzelf gaan houden. Ik kan mijn naasten, de mensen die ik liefheb, wel bestuiven met mijn liefdesstof, maar is het niet beter om eerst mijzelf flink onder deze fontein te zetten? Als je goed bent voor jezelf pas dan kan je goed voor andere zijn!

First things first; selfcare!

Veel mensen groeien op met het idee dat ze zichzelf op de laatste plaats moeten zetten, in alles wat ze doen. Of het nu een doel, een droom of een suggestie voor het avondeten is. Zij moeten op de laatste plaats, om andere te verheffen. Ze hebben eigenlijk niet door dat ze gewoon doen wat zij denken dat andere willen dat ze doen (volg je het nog? scherp blijven hè!). Ze doen dus niet wat ze in hun hart voelen dat ze moeten doen.

Zelfliefde is helaas nog steeds voor verschillende mensen een vreemd concept, maar er is niks om je druk om te maken. Verre van zelfs! Het is, in mijn ogen, een van de mooiste vaardigheden waar de mens over kan beschikken. Is het makkelijk? Fuck no! Is het onmogelijk? – Nooit. Rome is ook niet in één dag gebouwd (24.211.200 uur wordt er al aan die stad gebouwd, om precies te zijn – dus, neem je tijd tijger!). Stapje voor stapje.

Het zijn nog steeds de kleine dingen

Soms probeer ik te genieten van dingen waardoor ik mijzelf speciaal of belangrijk voel; een luxe uitje, een mega-gaaf-nieuw-elektronisch-hip item voor in mijn huis (waar ik overigens NEVER gebruik van ga maken). Het is dan net zoiets als tegen mijzelf zeggen: “Joh Bo, als je jezelf nu groots behandelt, zou het dan voldoende bewijs zijn dat je van jezelf houdt?” – “Hey, kijk eens wat ik voor mij heb gedaan!“. Maar wat ik eigenlijk creëer hiermee is een tijdelijke bevrediging. Dat is bijna zoals wakker worden na een hete nacht met een wildvreemde uit de kroeg, en er in de ochtend achter komen dat alcohol daadwerkelijk wel je zicht aantast! – Bummer.

Eigenlijk zit geluk in de kleine dingen van het leven. Het horen van een goed nummer, dat je keer op keer weer kan draaien tot dat die je strot uit komt. Het zien van pasgeboren lammetjes in de wei, gladgeschoren benen onder een zomerjurkje én de geur van schone was. De kleine dingen – het ‘simpele’ in het leven, wat we maar al te vaak vergeten. Het moet altijd groter, het moet altijd meer. Maar laten we eens teruggaan naar de basis. Echt gelukkig zijn, alleen met onszelf.

Me, myself and I

Trouwens, in mijn geval is alleen ook écht alleen. Helemaal alleen ben ik natuurlijk niet, ik ben gewoon ‘zonder man’. Niet dat er totaal geen vent in mijn leven is geweest. Maar de mannen die ik heb ontmoet, die komen en gaan gewoon weer. Wat overigens gelijk doet vermoeden dat ik waarschijnlijk een onmogelijk, ongeremd vrouwelijk projectiel ben om mee samen te leven. Wellicht is dat wel zo? Het feit dat mijn moeder mij een dwarspisser noemde al vanaf ik een eigen mening ontwikkelde, zegt misschien al genoeg.

Ik kan overigens prima met mijzelf leven. Echter is wat tegenwicht in het leven gezond. Het houdt je scherp – zorgt voor een natuurlijke ‘balans’ en laat je ventileren! Ben ik wel eens eenzaam? Ja! Ben ik wel eens onzeker? Ja! Maar wie heeft dat niet? Neem bijvoorbeeld mijn lijf; getekend (en gezegend), hier kan geen TelSell work-out tegenop. Ik heb bagage, letterlijk en figuurlijk. Houdt dit in dat ik mijn moederlichaam wil inleveren voor een pornolijf? Nee, natuurlijk niet. Ik ben het dankbaar voor wat het doorstaan en gegeven heeft. Het is goed zo. Corrigerend ondergoed doet wonderen. Rechtop staan ook.

Het brengt overigens wel een zeker bewustzijn met zich mee. Enige tijd geleden, lag ik in missionarispositie passievol te vrijen (je weet wel; jij onder – hij boven). Mijn creatieve wederpartij kreeg ineens het idee om mijn benen uit elkaar te trekken en deze zo ver mogelijk richting mijn hoofd te drukken. (visualiseer dit standje even, wil je? – heb je ‘m?). Nou, allemaal leuk en aardig maar ik kan je vertellen, dat wanneer je dan, je oog laat rusten op zijn goddelijke torso, je eerst over welgeteld drie rollen van jezelf heen moet kijken. Ik ben erachter gekomen dat de tegenpartij hier vrij weinig waarde aan hecht. Die ligt er echt niet wakker van of het er drie of vijf zijn. Dus waarom zijn we dan zo ‘bewust’? Waarom zijn we zo ‘kritisch’?

Niet meer, niet minder ..

Er bestaat geen perfect plaatje, er bestaat geen juist beeld van hoe iets moet zijn. Jouw puurste zelf is de mooiste versie die je kan zijn. Inclusief al die oneffenheden. Imperfectie is perfectie. Ik ga mijzelf verwennen, ik ga (nog meer) van mijzelf houden – wat zeg ik? Misschien trouw ik mijzelf wel!

Laten we potverdikkie eens lief zijn voor onszelf! Omarm je lijf, geniet van die eenzame stilte en ben wie je bent. Jij bent jij, leef met wat is. Zonder excuus.

Ik doe dat zeer zeker. Goh, wat lief ik mij!

Ik ga nu wat leuks voor mijzelf aanschaffen. Waarom? Omdat ik dat onwijs verdien.

Liefs, Bo