Kaat | Wat we kunnen leren van ‘Babygirl’

Ook ik ben naar de bioscoop gegaan om de veelbesproken film Babygirl eindelijk te bekijken. Ik was ontzettend benieuwd na alle discussies die deze film had losgemaakt. Zou hij echt zo spraakmakend zijn? Was hij nu wel of niet feministisch van insteek? En misschien nog wel het belangrijkste: zou ik opgewonden én geïnspireerd de bioscoopzaal verlaten?

En jawel, dat was zeker het geval. Misschien heeft dat ook te maken met het feit dat ik eerder een gevoelig gaspedaal dan een rempedaal heb als het op verlangen aankomt, maar dat terzijde! Natuurlijk waren er ook aspecten in de film die ik als seksuoloog anders zou hebben neergezet of die ik miste, maar dat spreekt voor zich. Iedereen heeft immers zijn eigen vakgebied. In plaats van te focussen op wat anders had gekund, richt ik me liever op wat deze film ons kan leren. Want als mens, vrouw én seksuoloog ben ik vooral een voorstander van open gesprekken over seksualiteit, en het feit dat deze film zo veel stof heeft doen opwaaien, draagt daar absoluut aan bij. In dat opzicht kan ik dus niet anders dan fan zijn van de film!

Dus, als ik met een positieve en open blik naar Babygirl kijk, wat leert deze film ons dan? Ik heb er vijf belangrijke lessen uit gedistilleerd (wat natuurlijk niet betekent dat ik niet alsnog aanraad om hem zelf te gaan bekijken, het liefst samen met je partner!).

5 waardevolle lessen uit Babygirl over seksualiteit

Spoiler alert: In deze tips verklap ik hier en daar iets over de verhaallijn van de film. Wil je hem nog kijken, dan kun je deze blog beter bewaren tot daarna!

1. Seksualiteit dooft niet uit

Het hoofdpersonage van de film, Romy, is een wat oudere vrouw die op zoek gaat naar haar seksuele verlangens en hoe ze die kan vervullen. Dit staat haaks op wat veel mensen, bewust of onbewust, denken: dat seks alleen iets is voor jonge, mooie en gezonde mensen. Gelukkig is dat niet waar! Iedereen (behalve aseksuele personen, uiteraard) heeft seksuele behoeften, en die blijven bestaan, ongeacht de leeftijd. Sterker nog, onderzoek wijst uit dat oudere mensen vaak tevredener zijn over hun seksleven dan jongeren.

Niet zo gek misschien: ze voelen zich vaak meer op hun gemak in hun eigen lichaam, kennen zichzelf en hun partner beter, durven eerlijker te communiceren, hebben geen jonge kinderen meer die aandacht opeisen, en hebben simpelweg meer tijd. Seksualiteit verdwijnt dus niet met de jaren, en dat is een geruststellende gedachte!

2. Praat over je verlangens

In de eerste scènes van de film leren we dat Romy een duidelijke voorkeur heeft voor onderdanigheid. Ze wil zich onderwerpen aan een man, wil dat haar verteld wordt wat ze moet doen en verlangt naar dominantie. De porno die ze kijkt en de fantasieën die ze heeft, zijn allemaal BDSM-getint. De film laat in het midden of het hier echt om een exclusieve kink gaat, maar dat Romy een submissieve voorkeur heeft, is overduidelijk. Voor ons als kijkers dan, want voor haar partner blijft dit een mysterie.

Romy schaamt zich voor haar verlangens en durft er niet over te praten uit angst dat haar man haar anders zal zien. Dus zwijgt ze en neemt ze genoegen met onbevredigende seks. Jarenlang.

Als seksuoloog geloof ik dat niemand genoegen zou moeten nemen met onbevredigende seks. Seks is een van de mooiste dingen in het leven, dus waarom zou je niet streven naar een fijn seksleven? En dat begint bij praten over je verlangens. Ja, dat is spannend, want seksualiteit maakt ons kwetsbaar. Maar het is noodzakelijk. En als je het op de juiste manier doet, is de beloning—een uitdagend en bevredigend seksleven—de moeite waard!

3. Halfslachtige communicatie werkt niet

Dit sluit naadloos aan op de volgende les. Romy probeert haar verlangens hier en daar wel te benoemen, maar op zo’n onhandige en vage manier dat haar partner niet begrijpt wat ze echt wil. Hierdoor onderschat hij ook het belang ervan. Hij beseft niet dat onderdanigheid voor Romy een essentieel onderdeel van haar seksualiteit is, iets wat ze écht nodig heeft in haar leven.

Dus, ook al zijn sommige onderwerpen moeilijk te bespreken: doe het toch. Alleen door open te zijn, kun je samen een seksleven creëren dat voor jullie beiden werkt. Voorzichtige hints en vage opmerkingen zullen het probleem alleen maar in stand houden.

4. Vrouwen willen ook klaarkomen

Ik hoor jullie al denken: “No shit, Sherlock!” En ja, voor wie deze blog leest, is dit misschien een open deur. Maar helaas zijn er nog steeds veel vrouwen die zijn opgevoed met het idee dat seks vooral iets is voor mannen, dat ze het aan hen moeten “geven” en dat hun eigen genot van ondergeschikt belang is. Vreselijk!

Vrouwen zijn net zo goed seksuele wezens en hebben evenveel recht op plezier. Ik erger me aan het idee dat voor vrouwen “de reis belangrijker is dan de bestemming.” Daarmee doen we onszelf tekort en houden we de orgasmekloof in stand!

In de film faket Romy haar orgasme bij haar partner (nooit doen, trouwens—zo leert hij nooit wat jij fijn vindt), om zich vervolgens met porno te bevredigen. En hoewel ik blij ben dat ze haar genot uiteindelijk niet opgeeft, is het natuurlijk beter om niet te faken, maar samen met je partner te ontdekken hoe je ook tijdens partnersseks tot een orgasme kunt komen.

5. Ontrouw hoeft niet het einde van een relatie te betekenen

Wat ik nog niet expliciet heb benoemd, is dat Romy uiteindelijk een D/s-relatie begint met een mannelijke stagiair. Aan het einde van de film biecht ze dit op aan haar man. Waar je zou verwachten dat dit het einde van hun relatie betekent, gebeurt juist het tegenovergestelde: deze bekentenis dwingt Romy om open te zijn over haar behoeften, waardoor het koppel voor het eerst in lange tijd écht het gesprek met elkaar aangaat. Dit brengt hen uiteindelijk dichter bij elkaar, zowel emotioneel als seksueel.

Ook in mijn praktijk zie ik dit vaak terug: ontrouw is natuurlijk een enorme uitdaging voor een relatie, maar het kan ook een kans zijn…

Jullie lezen het, of je nu ook een fan van de film bent of niet, hij heeft sowieso wel wat seksuele wijsheid in pacht!